Kaf dağının ardında Simurg’u arayan kuşlar

Günler günleri, aylar ayları kovalar ya yılları unutmaksızın yürüyüşler beliriverir zamanın içerisinde. Kimileri uzun soluklu olsa da alırsın durmadan yaşamdan yol yürüyüşlerini. Her biri farklı kapılara çıkar belki de aynı evin farklı kapıları misali. O kapıya ulaşmayı hedeflersin ve o umutla yürürsün. Bazen engeller çıksa da bunlara göğüs gererek, aldırmadan devam edersin .. Yollar umutla güzeldir. Yollar amaçla nettir, bellidir. Yollar zorluklarla sınar seni ve sen geçtiğin kadar güçlüsündür. Güzelliklerle yollar anlamlıdır. Ona ulaştığın kadar başarılısındır. Her yol ayırımında tercihler olsa da sen bu tercihlerle varsındır. Tercih senindir o an! Her insanın bir yol yürüyüşü muhakkak vardır. Kimi uzun kimi kısa… Sonuçta hepsi de yürüyüş. Dedim ya tercih meselesidir. Hangi yolda yürüyeceğin sana bağlıdır. Fakat bir yola girmeden önce “nasıl bir yaşam?” sorusuna anlamlı bir cevap vermekle başlamak gerekir. Yolda ne kadar engeller olur düşüncesine kapılmadan, korkmadan ve kaygı taşımadan asıl sonuca kilitlenmek önemlidir. Elbette o zorlukların sana vereceği çok şey olur. Yeter ki almasını bil! Sabretmek, doğru kararlar almak önemlidir. Bu yürüyüşün hakikate, insanlığa ve yaşama mal olacağını tespit etmek başta verilecek olan en doğru karardır. Buna kilitledikten sonra yüreğini ve beynini, o yolda neyle karşılasan bile bırakmayacağını bilirsin. Yanında kimse de olmayabilir, büyük çukurların içine de girebilirsin ama yüreğinde Güneş’e giden yolun umuduyla tüm bunları aşarsın. O huzur veren sözlerden biri beynini işgal eder; “acılar öldürmezse güçlendirir” ve sen o güçle tüm manevi duygularını canlandırırsın. O canlılıktır seni diri yapan ve iradeli kılan! Yolun bir sonunun olmasını beklemezsin. Çünkü bilirsin ki ulaştığın bir ışıktan sonra yine ardında farklı ışıklar gözükecektir. Ondan sonrası yine yeni yollar davet edecektir seni. Uzaklarda bir yerlerde bilinmeyi bekleyen ya da ulaşılmayı bekleyen gizler olacaktır belki de. Belki de hep giz kalacaktır ama asıl hakikat olan senin yürüdüğün yoldur; ulaştığın değil. Belki de bir büyü misali ulaşıldığında bozulacaktır anlamı. Mesafedir güzellikleri ortaya koyan. “Ayrılıklar hakikat” midir? Diye başlayacak anlamlı sorular. O zaman bu sorular senin aradığın cevaplar olacak. Kaf dağının ardında Simurg’u arayan kuşlar gibi belki de şaşıracaksın yürüyüşte. Efsaneye göre dünyanın tüm kuşları Simurg’u bulmak için Kaf dağına yolculuğa çıkarlar. Kimileri yolda bataklığa girer bir daha çıkmaz. Kimileri büyük okyanuslara saplanır da kanatları hareketsiz kalır. Öyle öyle derken geriye otuz kuş kalır ve bunlar tüm engelleri aşmış kuşlar olarak Kaf dağının zirvesine ulaşırlar. Ama orada Simurg yoktur. Sonra anlarlar ki asıl Simurg’un kendileri olduklarını. Asıl o kuşlar kendi güçleriyle, iradeleriyle zafere kilitlendiler. Ve özlerine kavuştular. İşte böyle bir yürüyüştür bizimkisi ve bu yürüyüşte anlaşılır yaşam da, insan da. Asıl O zaman anlayacaksın Güneş’in ne demek istediğini. Kendinde bir yürüyüşe başlarsın, kendi iç dünyanda! Asıl zafere orada ulaşacaksın. Kendini aştığın oranda ve özüne ne kadar yakınlaşırsan o kadar hakikate de yakınlaştığını hissedeceksin. Ve bu mutluluğun gerekçesi olacak. Tadını alacaksın yaşamı ve nasıl yaşaması gerektiğini anlayacaksın. Anladıkça ulaşacak ve ulaştıkça zaferi elde etmiş olacaksın. Güneş ile anlamlı bir yürüyüşe başlamak demek yüreğini güçlendirmek demektir. Sevgi seli yüreğine bir damla olmaktır. Son damla gözyaşlarını yüreğine tomurcukları ekmektir. Orada binlercesine ait filizlenen tomurcukları büyütmektir. Yağmur taneciklerinin toprağa kavuşma hasreti ile ona olan hasreti de ancak onunla aynı yolda yürümekle mümkündür. Her zaman beyninde ve yüreğinde oldu mu iraden hep zafere kilitlenen olacaktır. Yoksa fiziki kavuşmaların çok da bir önemi yoktur. Önemli olan her an yaşamaktır! Gözlerinin keskinliğini, gülüşündeki samimiyeti, yüreğindeki sevgiyi ve dudaklarının arasından çıkan anlamlı sözleri nakşetmek tüm yürüyüşlere. Kanatlanarak yürümek…